Zaterdag 16 januari - Stress in de bus
Na een jaar napret van 2015 en voorpret van 2016 mochten we dan vandaag eindelijk weer in de bus naar Huttau. Met sneeuw, kou en ook een gezonde dosis zon in het vooruitzicht vertrokken we vol goede moed om 19:45 uit Numansdorp. De reis verliep voorspoedig, en in een wit, winters landschap reden we in de loop van de ochtend het schone dal van Huttau binnen. Toen Wouter en Roger 15 minuten later aankwamen kon het feest helemaal beginnen (hun bed in Wurzburg sliep heerlijk heb ik me laten vertellen). Het verblijf in Hubertushof voelt weer als een warme deken, de sfeer zit er dan ook direct goed in. Zoals gebruikelijk werd op zaterdagmiddag direct de lokale economie gespekt door ons onder de bevolking van Huttau te begeven in Gasthof DieNameWeissIchNichtMehr. Na het diner werd het al snel rustig bij de bar. Iedereen ligt inmiddels lekker in zijn/haar mandje en we hebben zin in de eerste meters verse sneeuw!
Morgen een verder verslag van de kwaliteit van de sneeuw, pistes en loipes en natuurlijk het antwoorde op de vraag, wint Feyenoord of PSV in de Kuip en sneeuwt het zo hard of is het zo koud dat we eerder terug naar het hotel moeten om daar ook daadwerkelijk getuige van de zijn.
Namens onze grote (reis)Leider,
Wouter
Zondag 17 januari – Blij dat ik glij!
Zo’n nachtelijke busreis gaat toch niemand in de koude kleren zitten! Met slaperige oogjes hebben we gisterenavond allemaal aan de eettafel gezeten en het kostte een aantal begeleiders zichtbaar moeite de ogen open te houden tijdens het praatje van de reisleider. Ik denk niet dat er heel veel begeleiders en deelnemers zijn die het 21.00 uur hebben zien worden…
De omstandigheden vanochtend beloofde veel goeds: een centimeter of 20 nieuwe sneeuw, graadje of 5 onder het vriespunt, een uitgeslapen deelnemer- en begeleidersveld, de ingrediënten voor een geweldige wintersportdag! Iedereen zat dan ook fris en fruitig aan tafel vanochtend. Bij het ontbijt natuurlijk weer het vertrouwde voorpiepen in de rij en natuurlijk het “wie heeft mijn ei uit de bak gehaald?”. Gewapend met lunchpakketjes werden de skiërs om 9:30 in Altenmarkt afgezet en reden de langlaufers door naar Sankt Martin.
Waar sommige skiërs nog eerst even een paar keer oefenliftje pakten gingen de echte bikkels gelijk met de gondel omhoog. De pistes lagen er heerlijk bij en na wat wisselingen in de koppels ging iedereen lekker op pad. In de ochtend sneeuwde het nog wat, maar de koffie en Heisse Choco bleken een prima alternatief. Zelfs het zonnetje liet zich in de middag voorzichtig zien en ondanks de wijze woorden van onze Reisleider (“doe rustig aan vandaag, het is pas de eerste dag, voorzicht, bla, bla, bla”) zijn er toch al een aantal records gesneuveld: Albert heeft vandaag het officieuze snelheidsrecord van de SSO verbroken (44,6 km/uur op de naar-het-rood-neigende-blauwe-piste), Bastiaan heeft de hele dag volgemaakt zonder apfelstrudel en chocolademelk, Annebeth heeft de hele middag zonder beugel geskied, Angelique heeft haar eerste meters gemaakt achter een skibeugel, Marco is niet eens in de buurt geweest van de beginnersweide en last but not least, ondanks zijn eigen waarschuwingen, maakte Oberstormbahnfuhrer Bart de officieuze eerste schuiver in de Oostenrijkse sneeuw. Rond 3en weer richting het terras, want zoals Albert altijd zegt: “als de voeten beginnen te stinken, is het tijd om wat lekkers te drinken!”.
Ook de langlaufers hebben vandaag de armen uit de mouwen gestoken, gastredacteur Ilse brengt verslag uit over het langlaufen: vanwege de sneeuwval en de volgelopen loipes werd er in de ochtend in de verse en diepe sneeuw stevig gewandeld in Sankt Martin. Tijdens de wandeling brak het zonnetje door en werden zowaar verse loipes getrokken. Na een heerlijke lunch, diverse liedjes te hebben gezongen, enkele fotoshoots en wat “in-peper-sessies” werd er dankbaar gebruik gemaakt van deze loipes. Net als bij de skiërs werden al op de eerste dag wat persoonlijke hoogtepunten bereikt: Joline en Karin hebben hun eerste zelfstandige glij-meters gemaakt, Frank brak zijn PR in het voor de groep uit langlaufen en Sven stapte voor het eerst in de loipes en genoot hier met volle teugen van. Morgen hopen we dat ook in Flachau de loipes getrokken zijn.
Wat zo een mooie afsluiter van een dag wintersporten had kunnen worden eindigde helaas wel in een grote deceptie voor een deel van de groep… Feyenoord in de eigen Kuip 2-0 ten onder tegen PSV. Maar goed, lang zullen we maar niet treuren, want op alle (eigenlijk belangrijkere) vlakken was het vandaag gewoon een topdag! En die beloofde nog beter te worden met het avondprogramma voor de boeg: de Bingo! Normaliter het domein van onze Daan maar die kon er helaas niet bij zijn dit jaar. Zijn schoondochter Renske hield echter de familie-traditie in stand en stond vol verve aan het bingo-rad te draaien en hield onze showmaster Roger een beetje in toom. Daan kon overigens nog wel even meegenieten van de Bingo door de tot stand gebrachte Skype verbinding. Of hij alles heeft kunnen verstaan van het ingestudeerde nummer “Daantje heb ik al Bingo?” weten we niet, maar het was fijn dat hij er even bij kon zijn! Bepakt en bezakt met prijzen en moe en voldaan van het skiën en langlaufen taaide iedereen weer lekker op tijd af, morgen koud, maar volle bak zon, ons geluk kan niet op!
Wederom namens onze Grote Leider,
Wouter (in co-productie met Ilse)
Maandag 18 januari - So Ein Schones Tag
Bart ligt inmiddels lekker in zijn bedje te ronken, tijd om een nieuw verslag te schrijven dus. Ik zal proberen het vandaag wat compacter te houden, wij hebben natuurlijk wel vakantie maar als jullie na een lange werkdag ook nog eens zo’n epistel moeten doorspitten dan blijft er weinig tijd meer over natuurlijk.
Het was vandaag leuk, veel gedaan, leuk avondprogramma, morgen weer een dag, ook veel zin in.
Groeten,
Wouter
Nou ok, iets langer dan :)
Ritueel voor de meeste begeleiders is een beetje als volgt: om 7u ’s ochtends wordt je gewekt, je pakt je telefoon, opent de Wintersporters app en kijkt naar de weersvoorspellingen en de webcam van Flachau. Vanochtend toonde de webcam een net opkomende zon, strak blauwe hemel, -12 graden boven aan de lift en -5 in het dal en een verse laag sneeuw op de bomen. Zoals jullie op de foto’s zullen zien, de voorspellingen logen niet!
De langlaufers en skiërs stapten samen uit in Flachau aan de voet van de stoeltjeslift. Enthousiast door het mooie weer kregen een hoop langlaufers het op de heupen. Er werd flink doorgestapt, uiteraard her en der een lolletje maar ook serieuze meters. Marijke werd nog even getrakteerd op een sneeuwdouche na het verlaten van een tunneltje, Sven pakt het langlaufen ook steeds beter op en doet openlijk auditie voor de snelle groep, Mendy probeerde zelfs Karin in te halen maar kwam op de streep net een langlaufschoenlengte te kort om Karin en Joline te verslaan. Daarna lekker in het zonnetje op het terras van Klause, heerlijk.
Bovenaan de SpaceJet 2 wachtte voor de skiërs een van de mooiste tafereeltjes die we de afgelopen jaren mochten aanschouwen. Ideaal weer om lekker op een terras te zitten en te genieten van de zon zul je zeggen, maar niets is minder waar. De zon en de conditie van de pistes bracht het beste in iedereen naar boven. Even snel een kopje koffie, even een bord currywurstl mit pommes naar binnen werken en hup, weer op de lange latten. Met name Annebet wist van geen ophouden. Beugel? Nee hoor, niet meer nodig. Jan-Louis kon voor spek en bonen de hele dag dat ding met zich meesjouwen. Ook Henk had de smaak weer te pakken na een rustig dagje in Altenmarkt, al vroeg vertrok hij met Carlo en Wim richting Wagrain en hij moest nog doorskiën om op tijd bij de bus te zijn (Jacqueline hanteert een strak deurbeleid, te laat en je hoort het nog dagen). Van noemenswaardige val- en glijpartijen heb ik niets gehoord, zelfs onze Hoofdcoach is de dag zonder kleerscheuren doorgekomen.
Voldaan en met zware bovenbenen hebben de meesten zich even getrakteerd op een dutje op de hotelkamer alvorens weer aan te schuiven voor het diner. De maandagavond is inmiddels uitgegroeid tot de muziekavond. Thema van dit jaar was Cowboys & Indianen en al tijdens het diner dropen de eerste gasten uit het Wilde Westen binnen in de Hubertushof. Ik zou zeggen, geniet van de foto’s op de website, ook deze spreken voor zich. Met de klanken van het You’ll Never Walk Alone nog in ons hoofd taaien wij af in de wetenschap dat we morgen een uurtje langer kunnen slapen omdat de arrenslee-tocht voor de boeg staat.
Namens onze captain,
Wouter
Dinsdag 19 januari – “Rustdag”
Nou ja, rustdag?? Het programma was behoorlijk goed gevuld. Het begon met een uurtje langer slapen. De wekservice van Angelique en Anette was heel ontspannen en na het ontbijt vertrokken we naar Filzmoos waar we opgewacht werden door de meest prachtige luchtballonnen. Afgelopen jaren hebben we veel exemplaren gezien maar een vliegende ‘stoomlocomotief’ was echt nog nooit vertoond! Een groepsfoto bij de locomotief zou het feest compleet hebben gemaakt, maar twee keer knipperen met de ogen en de locomotief liep helaas weer leeg (lekker band?). De dag begon met 17 graden onder nul maar de arrenslee tocht was prima te doen. Nog schor van het zingen hebben we de traditionele lunch genuttigd in de Unterhofalm. De Kaiserschmarren was favoriet, ook wurstl en pommes werd gretig afgenomen en Winfred wilde zijn Germknodel van vorig jaar nog eens testen. We hebben dit jaar binnen gegeten maar natuurlijk was het niet te koud voor een lekker potje rollenbollen in het enorme pak verse sneeuw. Op weg terug naar beneden kon je goed merken dat het voor sommigen toch echt een rustdag was, onze Goedheiligman Bart heeft, tot veel vermaak van zijn huifkar-genoten, de binnenkant van zijn oogleden eens grondig geïnspecteerd.
En toen, toen kwam de grote verrassing. Onder luid gejuich melde Bart in de bus dat we nog een uurtje zouden gaan Snowtuben. Bijna iedereen suisde met een vaart van zo’n slordige 40km/u door alle bochten naar beneden. Frank deed het liever alleen maar er werden ook ‘treintjes’ gevormd met wel 5 gillende begeleiders achter elkaar. En na een beetje aandringen ging ook Mendy onder persoonlijke begeleiding van Wouter twee keer naar beneden. Haar vriendin Joline heeft, na eerst alles eens goed te hebben aanschouwd, zichzelf overtroffen door als duo met Wim af te dalen.
Eénmaal terug bij het hotel begon alweer de voorbereiding voor het volgende programma onderdeel (wat nou; stichting samen ontspannen ;-) De vossenjacht. In verband met de strenge vorst dit jaar niet buiten, maar verspreid door het hele hotel. De avonturen waren weer enorm: van een rolstoelrace door de gang tot aan een dansje met een levensgrote (en enigszins oververhitte) schildpad en haar vriendinnetje beer. De tovenaars Hans en Hans hadden in de kelder een heerlijke snack gebrouwen met superkrachten voor het skiën en langlaufen. Morgen gaan we bekijken of dat heeft gewerkt want dan staan we ‘gewoon’ weer op de lange latten en daar kijkt iedereen enorm naar uit. De meesten liggen inmiddels al lekker in dromenland terwijl voorzichtig de eerste sneeuwvlokjes weer in Huttau neerdalen.
Tot morgen,
Tovernaars Roger & Wouter
P.S. Oh ja, en Marijke was jarig, 35 jaren jong en still going strong! Van harte Marijke!
Woensdag 20 januari – Onverwacht cadeautje
En of iedereen superkrachten had vandaag! Mogelijk door de snack van gisteravond, veel aannemelijker nog door het onverwachte cadeautje wat zijn opwachting maakte in Flachau vanochtend: zon! Temperaturen rond het vriespunt, her en der een wolkje maar met name dat heerlijke hartverwarmende winterzonnetje. Wederom stapten de langlaufers en skiërs gebroederlijk uit de bus bij de Achterjet (voor de Flachau-leken, dat is de gondel in het dorp), en zowaar al voor 10:00 uur konden we de lift in en de loipes op! 15:30 weer terug bij de bus? Ja hoor, geen probleem, we zullen op tijd zijn!
Voor Henk Vlieland staat Flachau synoniem voor zwarte en donkerrode pistes, die was met Carlo en Wim dus snel vertrokken. Annebet gaat inmiddels heerlijk ontspannen alle pistes af, op de voet gevolgd door Joke en Annette. Albert leeft de hele dag toe naar zijn favoriete afdaling: donkerrood met een zwart randje, vandaag zonder glijpartijen en met een hele vette glimlach op z’n gezicht. Marco had vandaag ook de smaak weer te pakken en heeft met Jan Louis en Angelique flink wat kilometers gemaakt vandaag. De overige skiërs toeren samen het gebied door, netjes in een treintje, ieder in zijn eigen rol: Bart voorop, Roel de eerste bochten in zijn spoor maar al gauw snelt hij Bart voorbij. Gert-Jan heeft bedacht dat hij Renée op de piste begeleid en niet andersom. Als een volleerd skileraar, met de stokken nonchalant achter zijn rug, leert hij Renée de fijne kneepjes van het vak. Remon komt er gezellig kletsend achteraan en Bastian completeert het gezelschap. Op zijn gemakje komt hij achter Bas de piste af en zodra hij bij de wachtende Roel en Gert-Jan aansluit en de vraag “wil je nog even wachten en op adem komen Bastian?” met een duidelijk ‘Nee, hoor” is beantwoord kan de eerste weer vertrekken en begint het ritueel weer opnieuw. Lunch op het terras in de zon was heerlijk en de dag was eigenlijk zo voorbij. Hoewel, voor sommigen duurde de dag net wat langer dan voor anderen. Renée, Mien en Bas hebben bij de laatste dal afdaling een klein bordje gemist (was er eerder in de week ook niet iets met Renée en bordjes?) en maakten uiteindelijk met de taxi hun opwachting bij de bus.
We hadden ook nog een anekdote op onze machtige reisleider Bart bedacht, maar daar komen we even niet op :)
Ook bij de langlaufers enkel en alleen maar mooie verhalen en lachende gezichten. Wat een TOPdag met ruim 4 km sneeuw plezier als eind resultaat! Bij de koude start waren de loipes verborgen onder een verse laag sneeuw maar dat was voor Joline geen enkel probleem. Zij ging direct op kop en heeft een vers spoor getrokken. Later op de dag had ze nog een hoofdrol door Mendy en Sven nog een aantal langlauf technieken te leren. Dus ook zij kunnen nu perfect keren en de heuvels op prikken. Maar zij waren niet de enige die vandaag een educatief dagje hadden. Karin en Wilma hebben geleerd om heeel spontaan te vallen (en weer opstaan natuurlijk ;-) Verder was het gewoon heel gezellig. Beetje zwaaien naar een Drone die ineens over vloog, lekker bakkie koffie in een hotel en bij Klause in de zon genieten van een late lunch. En zo hielp onze trouwe chauffeur John, die overigens ook de hele dag present was, iedereen weer veilig de bus in.
Nieuw dit jaar was de relaxavond, en dat was eigenlijk ook precies wat het was. Na het eten hebben eerst onze nieuwe begeleiders Bas en Renske even goed kennisgemaakt met de tradities van reis 2 (door de geheimhoudingsplicht kan ik er verder helaas weinig over vertellen) en daarna werd er wat gedronken, een spelletje gedaan, wat geknutseld en gekleurd maar vooral gemoedelijk gekletst en even ontspannen na weer een intensieve ski- en langlaufdag. En dat is maar goed ook, want morgen en vrijdag beloven weer twee superdagen te worden!
Namens onze Grote Smurf,
Wouter & Roger
Donderdag 22 januari - Je had erbij moeten zijn
Ja ja. . . het was weer een topdag met mooi weer mooie pistes top langlaufers lekkere Heisse Choco mit zahne bla bla bla maar dat verhaal wordt eigenlijk een copy-paste van gisteren, eergisteren etc.. Ik kan er ook niet aan doen maar het is gewoon elke dag weer fantastisch om te zien hoe iedereen zich weer overtreft!! Tja, Je had erbij moeten zijn. . .
Maar goed, de bonte avond is inmiddels in volle gang en de hotellobby is gevuld met dansende en lachende SSO’ers. Kortom we houden het kort want ook wij willen feesten ;-))) van je: “Daantje, heb ik al bingo” tot “You’ll never walk alone” en ja, daar is tie weer: De Macarena. Tja, Je had erbij moeten zijn. . .
Toch even terug naar iets eerder op de avond. Om 20:00 stond iedereen klaar voor de avond der avonden. Gert Jan en Roel presenteerde werkelijk fantastisch de avond aan elkaar. Frank opende het bal met Frans Bauer. Live gezongen kreeg hij direct de handjes op elkaar. Winfred ging wegens succes op herhaling met Dorus en Gert Jan overtrof zichzelf met Wolter Kroes. Sven had duidelijk geen last van plankenkoorts met een klassieke area van Paul Potts en Arno was helemaal in zijn element met een live performance van Thomas Berge. Ilse, Michelle, Renée, Bas en nieuwe Bas (die duidelijk ook geen plankenkoorts had) stolen de show met een klassieker van, kent u ze nog, The Spice Girls. Marco en Albert ronde de eerste helft in stijl af met weer een sketch van Andre van Duin.
Nadat iedereen de dorstige keeltjes had gesmeerd gingen de handjes snel weer op elkaar met Bastian als (wederom) Thomas Berge. Henk verraste werkelijk iedereen door sinds jaren met een totaal nieuwe act op te komen: The Bohemian Rhapsody. Remon had Renske en Roger verleid tot de restaurant scene van Andre van Duin en De Avonden van Boudewijn de Groot werd op piano en zang gebracht zoals alleen Albert dat kan. Erik had Bas gestrikt om als tweede eenzame cowboy op te komen en dan Arie, de perfectionist Arie, hij zat, met een prachtig kostuum, helemaal in zijn rol als Justin Bieber. Als toetje hadden alle dames zich verkleed als prachtige Hiawatha’s en sprongen er flink op los met het altijd populaire Cowboys en Indianen. En eindelijk had Bart zijn angsten overwonnen en een sensationele act ingestudeerd maar helaas was er voor het optreden van onze reisleider geen tijd meer. Kortom, Je had erbij moeten zijn. . .
Morgen de Grande finale met de prijsuitreiking op de piste, voor nu, slaap lekker en tot snel in Nederland!
Roger en Wouter
...