Reis 3
Wij vertrekken 25-01-2019 naar het mooie Oostenrijk
Nog een paar nachtjes slapen en dan gaat het beginnen.
Sneeuw genoeg, leuke mensen genoeg, goed weer, programma klaar dus starten maar.
Toen wij uit Rotterdam vertrokken en met een tussenstop in Utrecht naar Zevenaar gingen lagen we nog steeds voor op ons krappe schema. Ruim voor 22.00 uur werden we in Zevenaar uitgezwaaid door een enthousiaste menigte van familie bekenden en belangstellenden. Onder hen de wereldreiziger Reijer Teitsma. Een oud ski coördinator van reis 3. Hiervoor was hij speciaal uit Curaçao gekomen. Al vlot bereikten we de eerste stopplaats: Hunsruck. Voor een korte pauze. Wat schets onze verbazing : Deze korte pauze duurde van 22.45 uur tot ongeveer 05.00 uur. In die tijd hebben 3 monteurs 2 chauffeurs en 2 service wagens geprobeerd de bus weer aan de praat te krijgen. Resultaat een doodstille bus die af en toe hoestte van de kou. Ook alle inzittende werden hierdoor getroffen. De bus zou op zaterdag een keer weggesleept worden naar Düsseldorf en wij kregen de beschikking over een aangevoerde bus uit Nederland. De busreis duurde dus lang. De busreis duurde dus heel lang. De busreis duurde erg heel veel lang. Want doordat we al een uur of vijf vertraging hadden kwamen we ook nog achteraan in de file van ongeveer 220.5 km. Normaliter zijn we met enige vertraging rond een uur of twaalf smiddags in het hotel en vandaag was dat om 20.00 uur savonds. We hebben gezongen voor de mensen die dus 24 uur in de bus hebben volgemaakt. Hier stond ons heerlijke diner klaar waar we als de spreekwoordelijke Veluwse hongerige wolven op aanvielen. Buiten gewoon veel waardering voor de Attitude van Arno Hubert en Birgit. Iedereen zocht voor zover mogelijk vroeg zijn bedje op want morgen geht’s los.
Het illustere duo.
Zondag
Peter wekte ons vanmorgen met een Gutte Morgen. Volgens sommigen van ons erg saai en ingetogen. Jeanne vroeg zelfs of het niet spectaculairder kon. Na een voorspoedig verlopen zat iedereen OP TIJD in de bus. Dat moest ook want we moesten de achterstand van gisteren nog inlopen. Dus we moesten nog ski’s passen en een leuke kleur voor de skischoenen uitzoeken. Ook hier werden records verbroken en kon de bus vertrekken naar het gemeindeamt waar de langlaufers eruit werden gegooid. ( sorry gezet)
De loipes bleken wel goed te zijn met een kleine hindernis. Ze waren enkelspoors. Maar de vriendelijke Oostenrijkers gingen direct uit het spoor als onze langlauftrein kwam aan zetten. Of dat aan onze techniek lag of aan de oogverblindende nieuwe hesjes is nog een voorwerp van ons onderzoek. De hele dag hebben ze doorgebracht in de omgeving van Flachau en Reitdorf. Uiterst vriendelijk zijn we ontvangen door de familie Klausse waar we de lunch hebben genoten. Op een van de foto’s staat de mutsenclub afgebeeld. Vlg een van de bekijkers springt die in het midden er wel uit. 1 echte muts is verdwenen. Jalbert heeft overal gekeken maar kon hem niet weer vinden.
Even was er een beetje paniek in de omgeving toen er een sneeuwgevecht uitbrak tussen een aantal deelnemers. Wie er gewonnen heeft weet niemand. Maar het resultaat was dat er 2 sneeuwpoppen waren. Tegen 3 uur werd de bus opgezocht en reden ze naar de rote 8er.
Hier hebben de skiërs en de bi-Uniquers zich uitstekend vermaakt. Vele afdalingen werden gemaakt en de meesten waren feilloos. Hier en daar een kleine val. Maar dat hoort erbij. Arjan heeft een ideale Noorse combinatie ontdekt. S’morgens skiën en s’middags bi-uniquen. Sávonds was het erg moeilijk om de glimlach van zijn gezicht te halen. Het weer was geweldig, de sneeuw was super, de sfeer was uitstekend, kortom een geweldige dag. Renate heeft voor het eerst achter de Bi-unique gestaan met daarin letterlijk en figuurlijk een gewichtige lading. Wie dat was……. vraag maar aan de voorzitter want die was het niet. Na een overheerlijke maaltijd werden we tegen een uur of acht verrast op een Gluhwein zonder rondje om de kerk. Daarna was het tijd voor een pup quiz. Deze ging niet over hondjes. 5 teams: de ijspegels, de kanjers, kan nog harder, korte en lange eij, de sneeuwhazen. Streden om de eer van de avond. Echt waar de ijspegels die koude kikkers, hebben gewonnen. We denken dat er een nieuwe traditie is geboren. Helaas was protest aantekenen bij de jury compleet zinloos.
We sloten het eerste gedeelte van de kwis af met een rondje van Annelies en Goran. Het gouden koppel. Met een live verbinding werden ze hier voor hartelijk bedank. Morgen verder.
Het sinistere trio.
Maandag.
Vanmorgen werden we gewekt door Herbert, de neef van…….. Voor de meesten van ons verliep dit rustig maar het nichtje van………. Had een val opgezet waarin ze zelf trapte. Gisteren had ze aangegeven dat het wel saaie wekdiensten waren en hoopte dat het wat meer spectaculair zou worden. Nou die wens werd vervuld. Op het moment dat Herbert aanklopte, rukte zij de deur open en probeerde ze de wekdienst met water te besprenkelen. 4 druppels troffen doel en daarna veranderde de richting van het water. ¾ liter ging over Jeanne heen en ze kon zich gelijk inschrijven voor de verkiezing van miss wet t-shirt . Smiddags werd hierop spontaan een competitie opgestart voor de bonte avond. Hierbij werd duidelijk aangegeven dat er geen leeftijdsgrens aan verbonden was. De aanmeldingen stroomden gelijk binnen.
De langlaufers werden wederom bij het gemeindeamt gedumpt. Vanwege de sneeuwval waren de loipes achter frau Linde niet getrokken. Na een tijdje heen en weer gekluund te hebben togen zij op het bakkertje aan. Ja. Hier werd een groot geheim onthuld. Joke bleek eigenlijk niet GEWOON joke te heten maar : barones Joke Cappuccino van Nieuw Amerongen tot Nieuwer Amerongen. Haar butler blijkt vlg. insiders Nico te heten. Het huismuisje heette Matthea en haar chauffeur Arno. Kortom veel onzin en nog meer humor bij de langlaufers. Na het bakkertje werd er overgegaan tot het serieuzere werk. 8.21 km werd er al laufend afgelegd. Fred kwam aan de dubbele afstand. Omdat hij snel is en steeds even terug kwam om te kijken hoe het met onze nieuwe langlaufster Marjolein ging. Deze gaat bewonderenswaardig goed. Tegen 3 uur werd Arno begroet om samen naar de rote 8er te gaan.
De skiërs hebben ook vandaag weer een geweldige dag gehad al was het wel merkbaar dat de vermoeidheid een rol speelde. Een aantal deelnemers gaf te kennen dat ze iets eerder wilden stoppen. Vele grenzen werden er gelegd en overschreden. Wederom een bezoekje gehad van een paar oud begeleiders. Een 3 tal Groningers kwamen maar niet los van het lijntje met de SSO en spontaan werd er een tijdlang door hen mee geskied. In Herbert onze wekdienst is een ware casanova opgestaan ( zie foto’s). De verrichtingen van onze aspirant bi-unique begeleiders waren weer geweldig en de vorderingen zijn hoopgevend. We denken dat we voor de komende jaren weer een mooie aanvulling hebben. Remko heeft iets nieuws ontdekt. Hij kan bijna met een spagaat over een heuveltje. En blijft lachen.
Op de terugweg naar het hotel waren er vele zwaailichten te zien. Een grote controle werd gevreesd. Mannen met geweren en strenge koppies stonden daar zeer dreigend. En op de oproep van de chauffeur om de gordels om te doen werd er wel door 1 persoon niet op gereageerd.
Vanavond hadden we een hele drukke avond. Er werd heel veel tijd besteed aan rusten, uitrusten en vroeg naar bed gaan zodat ze vroeg konden gaan slapen om morgen weer uitgerust te verschijnen bij het ontbijt.
Het sinistere trio
Dinsdag verslag
Patrick onze nieuwe begeleider ( voor reis 3 dan) had vanmorgen wekdienst. Hij had zich na een dringend app-je vrijwillig hiervoor aangemeld.
Ook vandaag was iedereen op tijd voor de bus. Omdat de langlaufers/wandelaars naar Radstadt wilden, werden eerst de skiërs eruit gegooid. Dat was vooral voor Remco gunstig. Gisteren had hij veel tijd verloren omdat zijn begeleider de verkeerde ski’s uit de lift getrokken had (nee we noemen geen namen). Gelukkig kon de liftbaas de vergissing corrigeren zodat de toerist bij het bovenstation, ook de goede ski’s kreeg. Vandaag stond hij dus extra vroeg op de piste. Vannacht had hij gedroomd van een verbetering van zijn PR-aantal afdalingen.
Liefst 11 afdalingen maakte hij vandaag en legde daarbij maar liefst 48km af. Daarmee verpulverde hij zijn record dat hij vestigde met Gino vorig jaar. Een droom werd waarheid. Wij overwegen hem voor te dragen voor de paralympics.
Ondertussen had hij nog tijd voor een samenzwering waar Barry de dupe van werd. Ja, ja, hij komt helemaal los.
Sieb ging achter de bi-unique met daarin Dethmer omlaag en om een of andere reden, verloor hij een ski en dan wordt een bi-unique sturen een hachelijke zaak. Na het weer rechtop zetten, zei Dethmer (een nuchtere Groninger) : “Voor wilde avonturen, bel Sieb van Vuuren”.
Op de site vindt U trouwens een schitterend drone-filmpje, gemaakt door Sieb, van een afdaling van vier bi-uniques !!!
De langlaufers/wandelaars gingen zoals al gemeld naar Radstadt. Arno (de buschauffeur bespaarde hen het lopen langs een drukke weg door de bus achteruit in het weggetje te parkeren waar de loipe begint). Een schitterende loipe langs een woest stromende beek en vers getrokken. Na veel stijgen en dalen bereikten we de Stieglerhof. Hier gingen we aan de koffie en moesten we Ella bewijzen, met een foto uit 2016, dat zij in dit hotel de lekkerste Apfelstrudel ooit, had gegeten. Toen moest de eigenaar zoeken naar de laatste Apfelstrudels en smulden Ella en Fred van Apfelstrudel met vanille-ijs en was Ella opnieuw overtuigd. De anderen genoten van soep en Kaiserschmarrn.
De terugreis werd aanvaard en daarbij werd door sommige deelnemers de sneeuw grondig onderzocht.
Arno deed opnieuw de truc met de bus en we gingen op weg naar Flachau. Onderweg bedachten een aantal leden van de “mutsenclub” dat ze in het zonnetje wilden zitten op het bankje bij de Space-Jet.
Drie leden van de “mutsenclub” vonden dat te lang duren en liepen in het zonnetje naar Wagrain.
Een van die drie ging ’s avonds samen met Hetty (een bankzitter) voor een romantische wandeling door Huttau. Ondanks de barre kou kwamen ze na de wandeling met hoogrode wangen het hotel weer binnen.
Het is nu erg rustig inde Hubertushof want de echte feestbeesten zijn naar de Musikstadl, voor een woeste disco-avond. Daarover morgen meer.
Uw radiante solist
Woensdag
De morgen na de nacht waarin de Musikstadl op zijn grondvesten schudde. Ook bij de feestgangers schudde zo nog een en ander in het hoofd. Toch was bijna iedereen op tijd in de bus. Helaas waren er wel een paar zieken juist bij de thuisblijvers. Volgend jaar toch maar wel meegaan dansen? Voor Manon en Remco en Dethmer leverde het in ieder geval hoogtepunten op. Een podiumoptreden met de hoofdrolspelers. Ook Miiiiiiiiies de begeleider van Jeanne van vorig jaar werd gespot. Was het een Date? Berend en Gino begeleidden hem daarbij. Het was zeer geslaagd!
Allemaal naar de Wagrain. Voor vandaag was alweer een hoogtepunt gepland: de arrensleetocht.
Om 13 uur moesten de liefhebbers de bus in. In een korte tijd moest er veel gelanglaufd worden, Dat had onze locomotief in zijn oren geknoopt. In recordtijd legde hij 8km af. Het laatste rondje samen met Nico werd hem bijna te machtig. Ook Ella en Marjolijn lieten er geen gras over groeien en zoefden door de witte sneeuw. Wist U trouwens dat je een bevroren LL-binding los kunt krijgen door hem mee te nemen naar de WC? Pardon denk aan de handendroger.
Remco had alweer het voornemen een nieuw PR-afdalen te vestigen maar dat was na gisterenavond te stoutmoedig.
Mels ging met Walter op jacht naar zijn lunchpakketje dat bij Marjolein in de rugzak zat en raakte zo van het padje en verder van zijn broodje verwijderd. Toen zijn de rollen omgedraaid en ging Marjolein op zoek naar deze “lost boys” en kwam het toch nog goed. Onderweg vond Walter het “stuiterskien” uit. Drie keer achtereen stuiterde hij op de Buckelpiste en probeerde zo de achterkant van de maan te bereiken. Hij wou de chinezen achterna. Na een geslaagde landing op zijn achterwerk vervolgde hij ongedeerd zijn reis.
Arjan werd gek van vreugde in de Bi-unique omdat hij door twee vrouwen werd begeleid, en werd opgevangen, en werd opgeraapt, en zijn oogjes werden uitgewreven en zijn traantjes werden gedroogd.
Deze gelukzalige uitdrukking heeft hij tot en met de arrensleetocht vol gehouden.
Om precies 13 uur werden de laatste fanatieke LL-ers door de bus van de loipes gerukt en meegenomen naar Filzmoos. Daar startte in een overweldigend sneeuwdecor de arensleetocht. Aan beide zijden een muur van sneeuw en daartussendoor vonden de paarden hun weg. De Unterhofalm boog door onder de sneeuwlast van meters hoog. Het is daar altijd al sprookjesachtig maar nu was het wel heel bijzonder. Binnen was het warm en de KLEINE Kaiserschmarrn waren niet aan te slepen. De drankjes verhoogden de sfeer en de ontspanning.
Nu zit iedereen te relaxen en te broeden op het optreden van morgenavond.
Uw radiante solist
Donderdag.
Vanmorgen werden we gewekt door Matthea. Ich möchte die ijsberen sehen. Vanaf nu is dat voor menigeen niet meer mogelijk. Maar iedereen was op tijd beneden en na een heerlijk ontbijt waren we allemaal op tijd in de bus zodat deze exact om 9 uur kon vertrekken. Eerst de skiërs afgezet bij de rote 8er en daarna gingen de langlaufers richting sint Michels gestel (St. Martin). Hier was het wel heel mooi., heel veel sneeuw maar de loipes waren zwaar en er was een gebrek aan koek en zopie. Dus werd er een mooie uitweg gevonden door naar Reitdorf te gaan en vanaf daar naar Flachau. Vervolgens ging een gedeelte van de dames op een bankje zitten in het zonnetje, en de echte diehards gingen nog effen een stukje verder om toch de kilometers te kunnen maken. Bij de alpine skiërs ondertussen, werden er ook records verbroken. Remco is werkelijk 2 keer van helemaal boven bij de rote 8er naar beneden afgedaald. Daarna nog 2 keer van het middel station en ook nog een keer met de bi–unique de complete afdaling . kortom alle records compleet verbroken. Jeanne heeft zich van de beste kant laten zien en haar neef weer voor haar karretje gespannen. 80 meter bergop iemand brengen is echt slaven werk en Jeanne kreeg het voor elkaar dat haar neef het deed. Mirjam was echt op dreef. Een complete afdaling zonder te stoppen wel met een camera in kielzog achter zich. Dethmer kon er geen genoeg van krijgen en menigmaal hoorden we ‘’loat gaan pleern ‘’met die handel. Nel en Huub gingen als de brandweer. Vele afdalingen werden gemaakt en het leek wel of het de laatste dag voor hen was wat ook het geval is. Morgen blijven ze in het hotel om een beetje uit te rusten en de koffers te pakken. De rest was eigenlijk gewoon normaal. Knallen, zingen , feesten en genieten. Nadat we thuis , bij Hubert en Birgit waren, hebben we een heerlijke maaltijd gehad ( voor mij zonder bloemkool). Daarna de bonte avond. Een aaneenschakeling van proza entertainment, mindfulness, Dries Roelvink, en een echte filosofe die op hilarische wijze de visie van de man presenteerde. En geweldige avond en we kunnen alleen maar zeggen : ,,,,,,, het is erg jammer dat u er niet bij was. U heeft gemist ;Ella met 3 gedichten. Een Quiz… petje op petje af. Een geweldige opgeblazen mikado met Ski stokken en uiteraard de lezing over de moderne man. De avond werd afgesloten met het al bekende “You never walk alone “ nadat Remco ons had verblijdt met de disco versie van:”” Ik kom er aan”” van Dries Roelvink. Kortom geweldig . De voetjes van de vloer de ontgroening en de nazit : het werd laat.
Hetlateduo
Vrijdag, De laatste dag
Vanmorgen bijna iedereen vroeg op om toch de hele dag te kunnen genieten van de sneeuw. Huub en Nel bleven een uurtje langer liggen en werden verblijd met een ontbijtje op bed. Zij zijn begonnen met koffers pakken. Ook velen moesten vanmorgen de koffers al pakken want hun kamer moest leeg zijn. De kamers moesten schoongemaakt worden voor de volgende groep. Dus voor een aantal koffer pakken en op een kamer zetten die we nog mogen / kunnen gebruiken. De langlaufers zijn afgezet bij het gemeindeamt en die hebben daar koffie gedronken bij “het bakkertje” ws voor deze groep voor de laatste keer daar die verplaatst gaat worden naar Flachau. Doordat de piste niet is doorgetrokken tot de rote 8er heeft de bus hen tegen 3 uur opgehaald bij de space jet. Moe maar voldaan heeft iedereen voor een jaartje afscheid genomen van de loipes. Fred heeft zijn bijnaam als super goeie langlaufer wel waar gemaakt. Met enige regelmaat heeft hij de loipes wel 3 keer afgelegd waar anderen het maar 1 keer deden. Ella Heins die voor de 20ste keer mee is geweest heeft het ondanks een paar pintjes aan de knie geweldig gedaan. Marjolein van Wijk gaf aan dat ze een volgend keer weer wilde langlaufen en dat dit haar prima is bevallen. Joke heeft zich prima vermaakt met het wandelen en als het kan wil ze volgend jaar weer mee. Jalbert wilde hetzelfde doen als er maar voldoende chocolademelk was.
Bij de rote 8er was het ook merkbaar dat de vermoeidheid heeft toegeslagen. Jeanne had genoeg van haar neef en heeft een dagje geskied met een andere begeleider. Jammer genoeg voor haar kende deze begeleider Jeanne al jaren waardoor er niet veel winst voor haar te halen was. Herbert mocht vandaag een paar afdalingen maken in de bi-Unique. Sprakeloos was hij. Hij kon werkelijk geen woord uitbrengen van de emotie. Mirjam liet zich weer van de beste kant zien en heeft weer de nodige afdalingen gemaakt Walther doorkruiste het hele gebied. Voor Dethmer kon het maar niet vaak genoeg gaan. Arjan heeft zich de laatste dagen prima vermaakt in de bi-Unique. Met regelmaat had hij een andere begeleider en hij kon van elke begeleider precies vertellen wat de plus en minpunten waren. Manon heeft de afdaling een paar keer gemaakt in het oudere model van de bi-Unique. De reden: hier mochten ze een paar kleine sprongetjes mee maken. Aan haar ogen en glimlach was te zien dat hier wel het nodige gebeurd was. Remco heeft weer de nodige waardering afgedwongen omdat hij van helemaal boven een aantal afdalingen heeft gemaakt. Een Duitse mevrouw kwam bij mij langs om haar waardering uit te spreken. Ze kon haast niet geloven dat Remco niets meer kon zien zo mooi had ze het gevonden. Ze draaide zich om en liep bij ons weg haast tegen de bushaltepaal aan. Ze zei misschien moet ik ook maar een begeleider nemen. De medewerkers van de 3 stations ( dal , middel en oben) werden door de stichting verrast met een flesje drank en onze dank voor de hulp bij het in en uitladen van de deelnemers. Hulde voor hen die dat maar weer elk jaar doen. Tegen 15.00 uur naar het hotel terug en daar was het douchen koffers pakken en gauw aan tafel. Op het eind was er dan toch tijd voor de afscheidsspeeches. Bert, Riet ,Peter, Jolanda, Ans, Sieb, Bas, Nico, Matthea, Hetty, Marjolijn, Wim, Marga, Barry, Herbert, Mels, Nicolien en Patrick. Alle begeleiders hadden wel een goed woordje over voor een van de deelnemers of de stichting.
Tegen 20.00 uur zijn we vertrokken in een sneeuw-regen bui richting Nederland. En even na 8 uur konden we aanschuiven bij het ontbijt in Zevenaar.
Weer een topweek voorbij met vele vele vele hoogtepunten.
Dank aan het volgen en we hopen dat je ook naar de andere verslagen en foto’s kijkt en tot volgend jaar.
Bert