Zaterdagochtend om 7:15 uur arriveerden we in Zevenaar en stond een heerlijk ontbijt voor ons klaar. Hans, Jos en Herman-Derk, die met de auto vanuit Oostenrijk waren vertrokken, zaten ons al op te wachten. De afhalers werden gebeld, zodat die tijdens ons ontbijt naar Zevenaar konden rijden. Na het ontbijt was het echt tijd om afscheid te nemen, want ruim de helft van de groep reist niet verder dan Zevenaar. De koffers werden uitgeladen en na afscheid genomen te hebben, reed de bus door naar Utrecht, waar nog eens ruim de helft van de resterende groep uitstapte. De laatste stop was Voorburg waar we om 10:!5 uur arriveerden. Hier kwam reis 4 definitief ten einde. Het was een mooie week, met veel ski- en langlaufplezier. Tenslotte wil ik iedereen bedanken voor de inzet die tijdens deze week is gedaan. Hierdoor hebben we de deelnemers een mooie week in de sneuuw kunnen bieden. In ieder geval tot bij de reünie op 2 juli 2017 en wellicht tot de reis in 2018.
Groeten, René van der Zwan.
Vandaag alweer de laatste dag. Ongelooflijk hoe snel zo’n week gaat. Deze keer gingen we na het ontbijt allemaal richting Rote 8-er. Even daarvoor stapten de meeste langlaufers uit bij P1 (Hans noemt dit stelselmatig P2), de skiërs gingen verder. Bij de Rote 8-er ging iedereen met de gondel naar het middelstation. Daar leverden alle begeleiders hun ski-stokken in bij Danny en Robert-Jan. Zij gingen hiermee het wedstrijd parcours voor de deelnemers uitzetten. Toen we via de portofoon doorkregen dat het parcours was uitgezet, gingen we met alle deelnemers naar de start. Daar kregen de deelnemers van Jeanette een startteken. Tijdens hun race werden de deelnemers aangemoedigd door de begeleiders die bij de poortjes stonden, waar de deelnemers doorheen moesten skiën. Arend en Danny stonden beneden bij de finish voor de tijdwaarneming. Ook voor de skiërs geldt dat de tijden dicht bij elkaar lagen en dat tijdens het diner vanavond de tijden bekend worden gemaakt.
’s Middags was iedereen toch wel moe van een hele week actie in Oostenrijk en werd er niet veel meer geskied. Met de huurbus gingen we terug naar het hotel, daar was het snel douchen in een beperkt aantal beschikbare kamers. Hierna werden de koffers naar beneden gebracht en in de bus geladen. Straks tijdens het diner de prijsuitreiking van de langlaufers en de skiërs.
De prijsuitreiking was enorm spannend want de tijden bij zowel de langlaufers als ook de skiërs lagen heel dicht bij elkaar. En zo kende de wedstrijden geen verliezers, en alleen maar winnaars. Daarom werden alle deelnemers door hun begeleiders toegesproken en ontving iedere deelnemer een mooie medaille voor de geleverde prestatie. Hierna werden Hubert, Birgit en het personeel bedankt voor de mooie week en de goede verzorging. Toen was het echt tijd om afscheid te nemen en in de bus te stappen, zodat de terugreis kon beginnen. Jet reed ons veilig richting Siegburg. Daar werd zij afgelost door haar collega Thomas.
Na het ontbijt vertrokken we met de bus naar Sankt Martin. Daar was het wat nevelig, maar belangrijkste was dat de loipe er goed bij lag. De latten werden snel aangedaan en iedereen ging zich voorbereiden op de wedstrijd. Altijd een spannend moment voor de langlaufers. Terwijl iedereen zich aan het opwarmen was, hebben Hans en ik het parcours voor de wedstrijd uitgezet. Naast gewoon zo snel mogelijk langlaufen, moest er een grote opgeblazen bal weggetikt worden. Na gekeerd te zijn aan het einde eerst onderweg nog een ballon kapot prikken, even de loipe uit en dan zo snel mogelijk terug naar de finish. Ondertussen was de zon doorgebroken en werd het weer echt aangenaam op de loipe. Iedereen kwam opgewarmd terug en de wedstrijd werd snel gestart. Met 2 minuten tussentijd vertrokken de deelnemers. En iedereen een deed zijn uiterste best om een supertijd neer te zetten. Ik kan wel alvast onthullen dat de tijden dicht bij elkaar lagen. Het was spannend tot de laatste deelnemer. Vrijdagavond worden de tijden bekend gemaakt.
Hierna was het tijd voor koffie en daarvoor ging iedereen naar hotel Post, een vertrouwde pleisterplaats deze week. Daar werd weer koffie, chocolade, apfelstrudel e.d. besteld. Daarna trok iedereen weer de latten aan en maakte nog enkele kilometers door het mooie landschap. Moe keerde de langlaufers terug naar hotel Post en buiten in de zon werd de lunch genuttigd, en niet alleen de meegenomen lunchpakketjes, er werden ook allerlei lekkere gerechten besteld. Omdat het zo lekker was in de zon bleef iedereen zitten en werd er niet meer gelanglauft. Nadat we de skiërs hadden opgehaald bij de Rote 8-er keerden we terug naar het hotel.
’s Avonds was de bonte avond en die was weer een groot succes. Van Nikkelen Nelis, via Bruce Springsteen naar Wolter Kroes. Iedereen genoot volop van het afwisselende programma. Op het programma stonden ook een paar vraagtekens. Hierbij werden Ans en Herma naar voren gevraagd en Marijke en ik hebben meerdere lovende woorden tot Ans en Herma gericht, aangezien zij voor de laatste keer mee gingen met SSO. Ans stopt na 20 jaar reizen en Herma na 19 jaar.
Marijke had voor beiden een mooi fotoboekje gemaakt en overhandigde hen dit. Danny had nog een speciaal filmpje gemaakt dat op de grote tv getoond werd. Geëmotioneerd keken Ans en Herma dit alles aan. Ook vanaf deze plek wil ik Ans en Herma heel hartelijk danken voor hun inzet al die jaren. Een ding is zeker, we zullen hen beiden gaan missen. Hierna volgden nog enkele acts, waaronder een met een buikspreekpop en de bonte avond werd afgesloten met een geweldige polonaise. Hierna werden de nieuwe begeleiders ingewijd. Eerst waren Manoek en Lenie aan de beurt. Daarna werd Robbert verwelkomd door Hubert als echte SSO begeleider. Daarna was het nog lang onrustig in het hotel
Vanochtend was het opstaan op de reguliere tijd en na het ontbijt reden we om 9 uur weg bij het hotel, richting Filzmoos. Buiten was het een paar graden boven nul en de vers gevallen sneeuw van gisteren, daar was weinig van over, prut was het geworden. Gelukkig ligt Filzmoos wat hoger, dus dat biedt hoop. En terecht want in Filzmoos aangekomen lagen de loipes en de pistes er prima bij. Iedereen stapte uit en ging op de latten.
Rond 13 uur werden de ski- en langlaufschoenen omgewisseld voor ander schoeisel en trok iedereen warme kleren aan, ter voorbereiding op de arrensleetocht. We reden met de bus naar de Fiakerwirt, waar al enkele koetsen klaar stonden en in de verte zagen we de andere koetsen aankomen. Na het welkomstdrankje stapten we allemaal in voor een tocht van ruim een uur naar boven. Helaas was het mistig onderweg en ook boven aangekomen bij het restaurant. Daardoor was de Bischofsmütze, een hoge berg, niet te bewonderen. Binnen was het lekker warm en er werden vele bestellingen gedaan, van Apfelstrudel en Kaiserschmarren tot Schnitzels mit Pommes. Met smaak werd dit opgegeten en met volle maag vertrokken we richting Filzmoos.
In Filzmoos werden nog enkele boodschappen gedaan, helaas niet meer in de vertrouwde souvenirs winkel, want die was voorgoed gesloten. Dus wat dit betekent voor het thuisfront zal zaterdag blijken. Na een korte busrit bereikten we het hotel en daar schoof iedereen weer aan voor het diner. Hierbij leek het wel of niemand gegeten had, want menig portie werd weer verorberd. Tijdens het diner werd Ad Quick door iedereen toegezongen voor zijn 70e verjaardag. Ad trakteerde ons allemaal op een drankje, waarvoor onze hartelijke dank.
’s Avonds begonnen de voorbereidingen voor de Bonte Avond. We zijn benieuwd wat dat morgen allemaal oplevert. Later meer daar over.
Vanochtend werden we weer gewekt door Ellen en Lia, met ondersteuning van Lenie. En er werd zo hard geklopt dat van zachtjes wakker worden geen sprake was. Wel was iedereen weer op tijd voor het ontbijt en keurig op tijd verlieten we om 9 uur Hüttau. De eerste bestemming vandaag was Sankt Martin, waar alle langlaufers door Jet, onze chauffeur, werden afgezet. Vandaag was ik een dagje mee met de langlaufers. De skiërs gingen allemaal weer door naar de Rote 8-er.
In Sankt Martin lagen de loipes er fantastisch bij. De zon was net achter de bergen vandaan gekomen en scheen er flink op los. Zodra de ski’s aangedaan waren gingen de diverse koppels op stap. Ad met zijn deelnemer Maarten, Paul met Ciska en Vera met Martin. Maar ook Dirkje met Heidi, Marith met John en Lottie met Annemarie. Jos en Herman-Derk nemen hun drie deelnemers, Marco, Sybren en Roeland mee door het besneeuwde landschap. Er worden vele kilometers afgelegd, voordat er bij Post koffie met Apfelstrudel of Kaiserschmarren gegeten mag worden. Hierna moeten er weer gewerkt worden en gaat iedereen weer op de latten. Buiten is het nog lekkerder geworden en iedereen geniet met volle teugen.
De lunch is dan ook wel verdiend en ik zie daarbij dan ook vele borden soep, grillworst/ schnitzels met patat langskomen. ’s Middags worden de calorieën er weer afgetraind en moe en voldaan stapt iedereen in de bus. We rijden naar de skiërs en ook daar zie ik alleen maar tevreden gezichten. Terug in het hotel is het apres-ski. Met muziek van Danny, en lekkere worst en kaas en drankjes hebben we plezier na het skiën. Na het avondeten maakt iedereen zich gereed voor de muziekavond in Musistadl.
Hoe die avond ons vergaat zal ik morgen laten weten + de foto's.